در دل یکی نالان به درد از خلقتش

                            در نگاهش بهت، آن یکی به کار خلقتش

دستی کشید بر کوژ خود دل آزرده گشت

                            راست قامت رشید بر کوژپشتی اصرارگشت

دست تکدی بر انسان دیو سیرت گرفت

                            پشتش حسابی کوژ گشته تا دینارسیم گرفت

درزمانه سخت بود ونخورد نان حلال جان

                            افتخارکوژش بودو نقاب،پست ومنصب جان

مال رعیت کرد پایمال آن کوژ ستم کرده بر خویش

                            نوکربودنش به ذاتش ماند و نه قامت خویش

کوژنگاهی کرد و گفت بار الهی شکربه درگاهت

                            ار کوژ من ذاتی است ونه اکتسابی شکر حکمتت